Rust

We probeerden de laatste weken het gezin draaiende te houden in het midden van de afbraakwerken, daarbovenop werden we ook nog allemaal verkouden. Op voorhand had ik bedacht dat we vooral zouden buitenleven tijdens de werken, maar het weer besliste anders. Begin september brak de herfst aan met lage temperaturen en veel regen, we hadden zelfs al een keertje nachtvorst. Heel anders dan de lange, warme nazomers van de voorbije jaren. Gelukkig hoefden we niet te kamperen in de tuin zoals eerst voorzien, maar het was toch minder idyllisch dan in gedachten. Dit weekend vertrokken de laatste gasten uit ons vakantiehuisje en namen we er zelf onze intrek. Wat voelt het luxe om hier te zijn: een moderne badkamer, lekker warme kachel en functionerende keuken, dingen waarvan ik niet wist dat ik ze zo had gemist. Alhoewel we overdag hard aan het werk zijn in ons eigen huis, voelt het zelfs een beetje als vakantie. 'S Avonds even rust, weg van de werf, dromen van hoe het er over een paar maanden gaat uitzien, en ondertussen genieten van het mooie uitzicht hier.

Onze focus lag op de werken binnen in huis, maar de oogst bleef komen, dus verwerkten we 's avonds laat kilo's tomaten tot saus, bietjes en komkommers in zoetzuur en maakten we bramenwijn. De kooksessies ‘s avonds stonden in schril contrast met de snelle maaltijden die we zelf aten, geen tijd en puf om te koken, de keuken vol stof en chaos hielp ook niet. De tomaten en andere zomervruchten lopen op hun einde, en dat mag, ik ben klaar voor het volgende seizoen. Heerlijk noten rapen, pompoensoep eten en plannen maken aan de houtkachel. Plannen maken voor het voedselbos: het plantseizoen komt er weer aan, en dit jaar zetten we in op pioniersbomen. Pioniersbomen zijn bomen die in de natuur als eerste komen aanwaaien, zoals wilg, berk, els, populier en es, en de bodem klaarmaken voor planten verder in de successie. In mijn naïviteit dacht ik dat deze bomen vanzelf zouden komen aanwaaien door het niet maaien en de aanplant van andere bomen. Dat was helaas iets te simplistisch gedacht en ik merk dat het terrein echt nood heeft aan deze pioniers, We merken nu al dat bomen of struiken die meer beschut geplant werden, het veel beter doen dan boompjes die in het open veld staan. Dat is op zich niet vreemd, maar de invloed daarvan is groter dan ik mij had voorgesteld. Op dit vlak zijn we echt ervaring aan het opdoen. Waar ik eerst altijd angst had om planten te dicht bij elkaar te planten, probeer ik die angst nu los te laten. Planten betekent niet voor altijd, op een gegeven moment hebben de pioniersbomen hun functie vervult en moeten ze wijken voor de andere bomen. Dus gaan we in de herfst echt volop planten. We bestellen daarvoor bomen bij kwekers, maar gingen ook al enkele keren op jonge bomenjacht. Bij elke wandeling die we maken, zie ik potentiële kandidaten voor in ons bos en neem ik mezelf voor om terug te komen met een spade. Zelfs op eigen terrein schieten er boompjes uit de grond, die verplaatsen we dan naar het voedselbos. Ik kijk er naar uit, want deze snelle groeiers gaan het voedselbos veel sneller een bos uiterlijk geven!

Als afsluiter wou ik graag iedereen bedanken die stemde voor de fotowedstrijd. Ik werd tweede en derde en kreeg, buiten hele leuke toeristische uitjes, ook beide foto's op doek. Heel fijn, die komen aan de muur in het vakantiehuisje.