Het wordt steeds minder dromen en steeds meer voor echt. Het huis in België is waarschijnlijk verkocht, de verhuiswagen geboekt en de eerste dozen zijn ingepakt. Geen weg terug, en dat is super leuk, maar ook best spannend en veel beslissingen nemen. Bij elke verhuis bedenk je best 'moet dit wel mee'. Het antwoord is bij mij altijd ja. Ik ben waarschijnlijk de enigste die lege eierdozen meeneemt voor wanneer we kippen gaan nemen, dan hebben we alvast dozen voor de eitjes. Zo verhuis ik ook lege champignonbakjes, als zaaibakje, een stapel kladpapier, komt altijd van pas en veel lege mappen, want wegdoen is ook zonde. Gelukkig hebben we daar veel opslagruimte... Het zal een fijn gevoel zijn, als we binnenkort weer daar zijn, in onze nieuwe thuis, om onze plannen af te toetsen aan de realiteit. Even een realiteitscheck want misschien romantiseren we al die wachtende klusjes soms wel.
Nog enkele weekjes geduld hebben dus en dan zijn we weer onderweg naar Frankrijk, verhuizen blijft gelukkig een essentiële reis. Hopelijk blijft het aan de andere kant van de grens ook mogelijk, want de Corona cijfers lijken in Frankrijk niet de goede richting uit te gaan. De avondklok start er nog steeds om 18 uur, dat is vroeg nu het langer licht blijft en we binnenkort weer overgaan op zomeruur. Niets aan te doen, maar ik hoop toch wel dat we in de zomer het gewone leven weer wat kunnen hervatten en dat familie en vrienden op bezoek kunnen komen. Het risico zal in ons dorp ook wel meevallen, we gaan van 650 inwoners per vierkante kilometer in Antwerpen naar 81 in Puy-de-Dôme (cijfers van Wikipedia). Ik ben geen viroloog, maar de kans op besmetting lijkt mij aanzienlijk lager.
Ook de natuur hervat het leven weer, overal zie ik enthousiaste vogeltjes op zoek naar nestmateriaal en sommige planten staan al prachtig in bloei. De bessenstekjes, die ik in de herfst verzamelde, lijken het bijna allemaal gehaald te hebben. Een mooie start voor de aanplant! Door de Coronamaatregelen werden de permacultuurlessen helaas deels online gegeven, waardoor het snoeien minder aan bod kwam, en ik dus minder verschillende plantenstekjes heb kunnen verzamelen dan gehoopt. Ik heb nu al rode bes, zwarte bes en doornloze braam, maar zou ook nog graag Japanse Wijnbes, Framboos en Jostabes aan de verzameling toevoegen. En ik sta natuurlijk open voor andere bessen, die ik nog niet ken of over het hoofd zie. Normaal ben ik enthousiast over alle planten, maar aan aardbeien ga ik me niet wagen. Begrijp me niet verkeerd, aardbeien zijn heerlijk, maar ze zijn arbeidsintensief. Aardbeienplantjes moeten om de drie jaar vervangen worden, ze kunnen best bij elkaar in een vast bed en dikwijls valt de opbrengst tegen. Het is niet voor niets dat aardbeien van alle verse groenten en fruit het meeste residu van pesticiden bevatten, dat is meestal omdat teelt zonder pesticiden een uitdaging is. Ik wil daarom focussen op ander klein fruit, zoveel klein fruit dat niemand de aardbeien mist. Voel je jezelf nu aangesproken omdat je nog een stekje zonder bestemming hebt staan? Dan stel ik me alvast kandidaat :-).
Comentarios