Vorige zomer startte ik met mijn eerste bijenvolkje. Ik voelde mij geen onervaren imker, ik voelde me eerder iemand die een imkercursus had gedaan. Op mijn eentje de bijen onder controle houden en de juiste beslissingen nemen, voelde als een hele uitdaging. Gelukkig vond ik een mentor in de buurt, die mij met raad en daad bijstaat en mij ook de wereld van het traditioneel imkeren laat zien. Zo koos ik bijvoorbeeld voor een conventionele bijenkast, want de meer natuurlijke die ik op het oog had, zie je hier nergens en dat is niet handig als je nog veel hulp nodig hebt en materiaal uitwisselt. Stilletjes aan probeer ik mijn eigen weg te zoeken met het imkeren, met veel respect voor de bij en hopelijk een beetje honing voor ons.
Ondanks alle onheilspellende berichten van grote bijensterfte, heb ik geluk en heeft mijn volkje de winter overleefd. Meer nog, mijn klein volkje is uitgegroeid tot een groot volk dat bijna uit de kast barst. Dat komt goed uit want ik kocht extra bijenkasten en hoop deze zomer te kunnen uitbreiden naar 2 of 3 volken (en grote volken kan je in twee splitsen). Goed voor de bestuiving van de planten, en mocht er in de toekomst toch een volkje doodgaan of wegtrekken, kan ik toch nog verder. Zoals het er nu uitziet, zal ik deze zomer ook honing kunnen oogsten (al heet dat dan slingeren). Een ware delicatesse lijkt me dat, honing van eigen bijen. Tot 2 jaar terug lustte ik eigenlijk niet graag honing, pas toen ik met de bijencursus ben gestart, ben ik honing gaan appreciëren. Nog steeds ben ik geen groot verbruiker, maar een likje honing hier of daar kan heerlijk zijn, zeker als je beseft hoeveel werk de bijen hebben gedaan voor dat ene potje honing. Voor 500gr honing vliegen de bijen samen 40000 kilometer, dat is één keer de wereld rond, en worden zo'n 6 miljoen bloemen bezocht. Als we met die aantallen in het achterhoofd naar de wereld rondom ons kijken, dan is het niet zo vreemd dat het niet goed gaat met de bij, en insecten in het algemeen. Er zijn meer bloemen en bloesems nodig, en minder pesticiden op die bloemen. Hier is de weide bezaait met paardenbloemen en ook de sleedoorn, meidoorn en enkele fruitbomen staan al in bloei. Ik denk dat de bijtjes wel een fijne thuis hebben hier. Op de foto de mooie, subtiele bloesem van de aalbes.
Niet alleen de bijen, maar ook de moestuin is weer helemaal van start gegaan: zaaien, planten en observeren. Ik geniet het meest van observeren, de tuin rondspeuren op zoek naar zaailingen, bloesems of vruchten en kijken naar veranderingen in planten en bodem. De aardbeien komen in bloei, de eerste gezaaide radijsjes komen boven de grond en de serre wordt overgenomen door paardenbloemen. Nog meer dan vorig jaar heb ik ook veel bloemen gezaaid, heel veel bloemen, er kunnen eigenlijk niet genoeg bloemen zijn :-). Bloemen voor in de moestuin bestuivers te lokken, om op te eten, om naar te kijken, maar ook voor in de tuin van het vakantiehuisje. En misschien zelfs voor onze eigen tuin want we willen proberen deze zomer onze tuin iets meer tuin te maken en minder verlengde van het weiland met een hek rond.
Al enige tijd waren we op zoek naar een vriendje voor Morgan, de pony. Er kwam steeds iets tussen, maar toen we zagen hoe hard ze opleefde bij de soortgenoten op haar logeeradres, hebben we er werk van gemaakt. En toen kwam Oreo op ons pad, zwart en wit zoals het koekje en ongeveer even hoog als breed (en de overvloed van gras helpt daar niet bij). De twee waren direct beste vriendjes, dus missie geslaagd.
Zoveel nieuw leven! Een paradijsje😍