De laatste weken lijkt het wel de tijd van eerste en laatste keren. Zo ging ik een laatste keer aan de slag op mij weekendjob, best een raar gevoel nadat ik er toch 6 jaar veel van mijn vrije tijd doorbracht. We gaven ook definitief de sleutel af van ons huis in Antwerpen. Juist omdat we nu nog zo dichtbij verblijven, voelt het gek om niet meer binnen te kunnen. Maar we hopen natuurlijk dat afscheid plaats maakt voor nieuwe ervaringen.
Gelukkig is er naast dat (beetje voorbarige) gevoel van afscheid nemen, ook ruimte voor eerste keren! Ik ging op cursus oculeren en nam mijn eerste eigen geoculeerde boom mee naar huis. Oculeren is enten met één knop of oog in plaats van een hele tak. Bij het oculeren of enten worden twee planten met elkaar verenigd tot een nieuwe plant. Dat klinkt ingewikkelder dan het is, en met de juiste techniek en rassen verhoogt de slaagkans van het samenbrengen. Maar waarom zou je überhaupt twee planten willen verenigen? Sommige gezaaide fruitsoorten geven weinig zekerheid over de kenmerken van de vruchten. Een zaadje uit een heerlijk zoete appel, kan evengoed kleine zure appeltjes geven of juist heel melige vruchten. Geënte bomen dragen ook sneller en meer vruchten. Best wel voordelen dus, want als je tien jaar wacht op de eerste appel aan je met liefde gezaaide boom en die blijkt niet lekker dan is dat is erg jammer en frustrerend. Door de keuze van onderstam kan je invloed uitoefenen op de uiteindelijke hoogte van de boom en bij weinig plaats kan je zelfs verschillende soorten op één onderstam zetten. Zo kan je bijvoorbeeld bij weinig plaats een moesappel en een eetappel op dezelfde boom laten groeien of je kan je helemaal laten gaan en tot wel 40 soorten op één onderstam enten.
Geënte bomen zijn duurder in aankoop, maar door technieken van vermeerdering te leren, zoals enten, stekken en oculeren, kan je zelf aan de slag en materiaal uitwisselen met mede-tuinders en zo de kosten drukken. Voor het oculeren haal je dus een oogje van het fruit dat je graag wil, in mijn geval de Abrikoospruim (Prunus sp. 'Globus'), en je verbindt het oogje met een vrijgemaakte plek op een geschikte onderstam, voor de Abrikoospruim was dit een rode perzik. Op het internet kan je lijsten vinden welke soort bij welke onderstam hoort, bv hier. Ik voeg enkele foto's toe om het geheel concreter te maken (voor de oplettende kijker: dit was mijn oefentakje en ik oculeer dus wilg op wilg om de techniek onder de knie te krijgen). Rechts het afgesneden oogje en links het vrijgemaakte plekje op de onderstam:
Je plaatst beide, zo proper mogelijk, op elkaar en verbind ze met tape, het heeft wel iets weg van wondzorg, komt die opleiding verpleegkunde toch nog van pas:
Dit filmpje toont het hele proces in detail:
Het resultaat weten we helaas pas volgend voorjaar, wanneer er hopelijk een Globus twijgje uit de oculeerplek groeit. Als dat niet gebeurt, is dat jammer, maar met de onderstam kunnen we dan gewoon een nieuwe poging doen met oculeren. De boom staat hier nu te blinken in een pot in afwachting van een definitieve plaats in Frankrijk (of een nieuwe entpoging).
Om af te sluiten een bijna buitenaardse foto van een artisjok in bloem met een enthousiaste hommelpoep op de achtergrond. De bloemen van de artisjokken zijn prachtig en trekken veel insecten, het is bijna zonde om ze te oogsten voor ze in bloei komen.
Comentários