Lentekriebels en toekomstplannen

Even lijkt de winter eindeloos, maar de zonnige, warme dagen geven al ons veel nieuwe energie. Dat lentegevoel heeft er ook voor gezorgd dat we ruim op tijd zijn begonnen met zaaien en stekken: zoete aardappelstekjes zijn aan het wortelen, de eerste peperplantjes staan op de vensterbank, enkele kolen zijn gezaaid en plantuitjes en pootaardappelen liggen te blinken op de kast. De moestuin werd groter, maar ik vrees dat hij al te klein is voor hij goed en wel in gebruik wordt genomen. Ik voel het, het wordt een goed moestuinjaar :-). Het idee om de moestuin beperkt te houden dit jaar omwille van alle verbouwingen heb ik laten varen. We gaan gewoon voluit en zien wel waar we stranden. Vooral voor het verwerken zullen we creatief moeten zijn want zonder keuken wordt dat een uitdaging. Ik hoop op veel mooi weer en dan wecken we lekker buiten.

Buiten op het veld zijn er elke keer nieuwe dingen te ontdekken. Veel planten tonen al tekens van leven, sommige bloeien uitbundig, zoals de winterkamperfoelie (die echt zo heerlijk ruikt!). Andere tonen hun eerste blaadje, of een knop die klaarstaat om open te springen. Een wandeling over het terrein wordt zo een echte ontdekkingstocht. Hopelijk brengt het vroege lenteweer de planten niet in de war, het kan nog stevig vriezen en we hadden ook al eens sneeuw in april. De ijsheiligen laten zich hier bijna elk jaar gelden. Ik las onlangs dat niet de strenge wintervorst moeilijk is voor planten, maar juist de onverwachte voorjaarsvorst. Planten zijn al beginnen uitlopen en zijn daardoor extra kwetsbaar, opletten dus. Zeker veel 'nieuwe' voedselbosplanten zijn hier gevoelig aan. Ze komen uit een landklimaat, waar het heel koud kan zijn in de winter, maar wanneer het warm wordt, blijft het ook warm. Kiwibessen bijvoorbeeld en die hebben we deze winter opnieuw geplant nadat de vorige allemaal waren doodgegaan. Als het nog gaat vriezen, gaan we ze inpakken voor de veiligheid.

Nog meer dan andere jaren lijk ik uit te kijken naar de zomer: verse oogst uit de tuin, pizza's bakken in open lucht en gewoon genieten. In september start de oudste dochter met school, dat voelt een beetje als afscheid van de vrijheid die we nu ervaren. Ineens moeten we terug mee in een ritme dat iemand anders oplegt. Ze heeft er gelukkig zin in en het kleine dorpsschooltje is dichtbij en zal haar hartelijk verwelkomen. De start van een nieuw hoofdstuk.

Ook wij storten ons in een nieuw avontuur. Een deel van onze schuur zijn we aan het ombouwen om paddenstoelen te kweken. We starten met oesterzwammen en willen nadien uitbreiden met shitake's. Zo wordt de verscheidenheid op de boerderij weer uitgebreid en dragen we bij aan het lokale bio aanbod. Na de zomer willen we kleinschalig van start gaan en hopelijk is iedereen zo enthousiast als wij 😁. We hadden al fijne contacten met andere kleinschalige landbouwprojecten uit de buurt en ons aanbod sluit mooi aan op wat er al beschikbaar is. Momenteel zijn we vooral aan het bouwen, ook al proberen we het kweekproces zo simpel mogelijk te houden, er komt toch enige techniciteit bij kijken. Ik kijk al uit naar het moment dat we echt gaan experimenteren met de paddenstoelen en er zelf ook veel gaan kunnen eten, want ze zijn lekker (al ben ik misschien een beetje bevooroordeeld).