Eindelijk lijkt het zover, de officiële aankoop van het huis lijkt in zicht te zijn. En daarmee durf ik dan ook beginnen aan het plannen van de tuinindeling. Het terrein is een blank canvas, een grote weide. Dat heeft voordelen, alles kan ingericht worden naar eigen smaak, maar dat betekent ook veel keuzes en knopen doorhakken. Zo'n open terrein heeft weinig beschutting, dus is het aanplanten van hagen één van de eerste zaken die we willen doen. Aan de westkant staat al een mooie gemende haag zoals je die daar rond alle weilanden ziet, maar aan de noordoostkant staat nog niets.
Een haag zorgt voor beschutting, tegen de koude wind uit het noorden en tegen de gure voorjaarswind uit het oosten. Een haag in het oosten kan ook zorgen voor schaduw tegen vroege ochtendzon in het voorjaar. Bevroren bloesems warmen dan minder snel op, en raken zo minder beschadigd. Verder zal er ook minder inkijk zijn, ons perceel grenst op die plek namelijk aan dat van de buren. Een doordacht aangeplante haag heeft dus enkel voordelen.
Voor die haag had ik al enkele verwachtingen opgelijst die ik graag ingelost zag. Zo wou ik een gemengde haag met een natuurlijk uitzicht, liefst met planten waar ook van geoogst kan worden. Daarbovenop liefst ook enkele planten die groen blijven in de winter, of hun afgestorven blad niet verliezen, tegen die koude voorjaarswind. Idealiter beschermt elke plant die een plekje krijgt in de haag niet enkel tegen de wind, maar vervullen ze meerdere functies, zoals insectenlokkers, stikstofbinders of voorzien ze eetbaar lekkers.
Foto van permacultuurnederland.org
Een plant die zeker in de haag moet komen is de Zilverbes of groenblijvende olijfwilg (Elaeagnus x ebbingei). De Zilverbes is een echte 'allrounder'. Hij doet het goed op droge grond, maar gedijt ook op vochtige grond. Doordat hij winterhard is en goed tegen wind kan, is hij uitermate geschikt voor een haag. Maar er is meer! De Zilverbes is een stikstofbinder, dat wil zeggen dat hij in symbiose leeft met de Franca bacterie. De plant haalt stikstof uit de lucht en de bacterie zorgt aan de wortels voor het binden van stikstof in de grond. Hierdoor is er meer stikstof beschikbaar in de grond, die dan weer door andere planten kan worden opgenomen. Fruitbomen hebben bijvoorbeeld veel stikstof nodig. Op deze manier moet er niet worden bijgemest, maar komt stikstof op een natuurlijke manier in de grond. Verder bloeit hij ook, in de herfst met mooie witte bloemen. Dat is fijn, want is de herfst neemt het aanbod voor bijen en andere stuifmeelzoekers af. Hij is zelfbestuivend, dus als je weinig plaats hebt, maar toch een Zilverbes wil zetten, heb je dus voldoende aan één. Als hij in het najaar heeft gebloeid, kan je in het voorjaar bessen verwachten. Wanneer de bessen goed rijp zijn, kunnen ze recht van de plant gegeten worden. Ze zouden lekker zijn, maar ik moet ze nog proeven. Ze kunnen natuurlijk ook in confituur of sausjes verwerkt worden.
Andere planten die momenteel al op het lijstje voor de haag staan zijn:
- Gele Kornoelje, een echte insectenlokker met mooie bloemen en eetbare besjes
- Herfstolijfwilg, niet groenblijvend, maar heerlijke besjes en stikstofbinder
- Duindoorn, stikstofbinder met hele mooie, eetbare, oranje besjes
- Hazelaar, voor de Hazelnootjes natuurlijk
- Zuurbes, wintergroen en besjes (maar op basis van de naam twijfel ik of die zo lekker gaan zijn)
- Meidoorn, insectenlokker en besjes
- Hondsroos, grote rozenbottels en mooie bloemen
Al dat lekkers in de haag hoeft niet enkel voor ons te zijn, ook de vogels kunnen hiervan eten en hun nest bouwen in de beschutte haag. We proberen overvloed te creëren zodat we ook kunnen delen met de vogels, zolang ze ook maar iets voor ons overlaten. Er is ook overvloed aan keus voor haagplanten, die 70 meter die we hebben, zal dus snel volgeplant zijn.
Comments