We hebben het gehaald

Waar we in mei het gevoel hadden dat we achter de feiten aanholden, word ik nu overspoeld door een gevoel van voldoening. Het vakantiehuisje is klaar en de eerste gasten arriveerden al, de moestuinplantjes zitten in de grond (of pot door plaatsgebrek) en het gras in de tuin is bedwongen. De rest van de zomer hoeven we enkel vanuit onze strandstoel te kijken hoe alles groeit. Dat laatste is gelukkig niet waar, ik word niet blij van luieren in strandstoel, maar er is wel terug ruimte in de planning en, nog essentiëler, in mijn hoofd voor na te denken over het volgende grote project en om allerlei klusjes aan te pakken die we op de lange baan hadden geschoven. En er is natuurlijk tijd voor ontspanning, want het voornemen voor deze zomer is tijd maken voor elkaar en de regio verkennen. Sinds we hier zijn, hebben we huis en tuin nog maar weinig verlaten, veel verder dan de bouwmarkt kwamen we dikwijls niet. Maar daar komt dus verandering in: deze zomer zijn we toerist in eigen streek :-).

In de moestuin is het nu echt zomer: we aten kilo's aardbeien, ik spotte het eerste tomaatje en at een eerste babycourgette. Een moestuinjaar is pas geslaagd als je op een gegeven moment geen blijf meer weet met de courgetten, maar die eerste die blijft speciaal. De eetbare bloemen van de bovenste foto verwerkte ik in de kruidenboter: lekker, mooi en hopelijk de start van de keukenexperimenten van dit seizoen. Door de warmte en de regen groeit alles hard, we zitten in een onweersperiode met veel gedonder en af en toe een plensbui. Je hoort mij niet klagen, we hebben nog amper water moeten geven. Wat een luxe tegenover vorig jaar. Al blijf ik bij elke onweersbui angstig voor hagel. Vorig jaar kwamen er hagelbollen zo groot als tennisballen uit de lucht vallen met veel schade als gevolg. Wij hadden gelukkig geen schade, maar onbezorgd van het onweer genieten is er niet meer bij.

In het najaar willen we eindelijk verder aan het voedselbos werken. Door klussen, zwangerschap en baby's zijn we eigenlijk nooit verder geraakt dan enkele bomen planten en deze in leven houden. Tijd om dus ook met de andere lagen aan de slag te gaan: struiken, klimmers en bodembedekkers staan op het verlanglijstje. In mijn hoofd zit al een plan, maar dat moet eerst nog concreet op papier komen te staan. Het zou fijn zijn ook 'specialere' soorten te includeren om ze nadien te vermeerderen en uit te wisselen met andere voedselbosliefhebbers uit de buurt. En het beste aan meer voedselbos? Minder gras, want gras de baas blijven, kost meer tijd dan ik ooit had bedacht.

Om af te sluiten een foto van de knoflookoogst. Ik ben er best trots op :-)!